Santos komt logeren

Santos is ingeschreven voor een clubmatch van Duitse herders komende zondag en ik ben de ‘handler’. Om beter aan elkaar te wennen komt Santos deze week logeren, zodat ik met hem kan oefenen om goed voor de dag te komen.

Gisteren, zondag 15 september hebben zijn baasjes hem gebracht en zij gaan lekker een paar dagen naar Parijs.

Maandag 16 september 2013
Gisteravond was Santos nog kort even onrustig, een beetje tegen het traphekje duwen en wat piepen, maar toen boven het licht uitging werd hij ook stil. Na een rustige nacht heeft Aloys hem uitgelaten en 2 bruine boterhammen gegeven met een likje leverworst ertussen. Wij hadden brood met jam.

Daarna fietsten wij gezamenlijk naar het Almere College, d.w.z wij fietsten en Santos draafde netjes naast mij. Dat ging heel goed, behalve dat de fiets voor mij niet zo lekker zit. De fiets rijdt prima maar ik glijd van het zadel af naar achteren. En ik vind het stuur ook wat laag, dus morgen ga ik mijn eigen fiets maar eens proberen. Thuisgekomen had hij dorst, en daarna lag hij vrij snel op één oor.

Tussen de middag zijn we gaan wandelen, een rondje om de Pieter Zandt. Santos wilde graag meedoen met de voetballers maar dat ging natuurlijk niet en liep hij vrij goed met mij mee naar de Venedijk.
Vanmiddag moest hij weer een poosje slapen en alleen thuis blijven omdat ik met Aloys mee wilde naar de KNO-arts. Alleen thuis blijven ging gelukkig ook heel goed, dat moet hij in zijn eigen huis ook wel dus we weten dat hij het kan.

Het eten ging niet zo geweldig, gistermiddag wilde hij geen hondenbrokjes eten en vandaag ook al niet. Uiteindelijk heb ik bij het avondeten er wat lekkers door gemengd, dat stond hem wel aan zodat hij niet met een lege maag gaat slapen.
In verhouding met de vorige en eerste logeerpartij is het nu een heel andere hond: hij is nog steeds niet zo heel gehoorzaam maar wel veel rustiger :-0

Dinsdag 17 september 2013
Gisteravond bij het klaarzetten van de koffie voor de volgende morgen wilde Santos graag in de keuken, hij was een beetje onrustig. Ik dacht: hij kan wel honger hebben dus ik gaf hem 2 bruine boterhammen. Die gingen er in alsof het worst was, dus deed ik het extra dikke kapje er maar achteraan.
Tijd om te gaan slapen, wij naar boven en het hekje onderaan de trap dicht hoewel hij (nog) niet kon traplopen. Eenmaal boven liet Santos weten dat hij het er niet mee eens was: gepiep, geblaf en gemorrel aan het hekje. Plotseling schoof het hekje van zijn plaats en ja hoor, rommeldebommel daar kwam hij aan. Dat doet-tie anders nooit want hij kon niet traplopen maar ja nu dus wel. Aloys greep hem in het nekvel om hem naar beneden te begeleiden, je wilt voorkomen dat je logeerhond (of je eigen hond) over de kop de trap af gaat. En daarna voor de 2^e keer naar boven en Santos beneden en nu was het duidelijk dat hij beneden zou slapen en werd het vrij snel stil.

Dinsdagmorgen hetzelfde ritueel als maandag: Aloys liet hem uit voor een plas en een poep, en daarna maakte hij voor ons alle drie ontbijtjes. Vervolgens ging het op de fiets richting Almere College, en voor Santos en mij daarna weer richting huis.
Ergens in de middag een wandeling gedaan, o.a. om de Pieter Zandt. Dit is een rondje wat hij herkent en wat hij wel leuk schijnt te vinden, misschien omdat daar ook jongeren met een bal aan het spelen zijn, daar is hij dol op. Helaas kan hij daar nu niet aan meedoen zoals thuis.

Woensdag  18 september 2013
Vanmorgen werd er niet gefietst, daarom zijn we met de auto naar het bos gegaan. Bij de vorige logeerpartij ging hij op de voorstoelen zitten, dat kan natuurlijk niet daarom had ik een grote plaat tussen de voorstoelen gezet zodat hij er achter moest blijven.  Dat ging goed tot we in het bos waren en ik uit de auto stapte. Hij dook er overheen en hing daarna met de voorpoten aan de ene kant en met de achterpoten aan de andere kant. Dus: 40 kg. hond terugduwen, pffff. Maar dat is gelukt, en ik liep er omheen. Santos ging zitten en ik deed de schuifdeur open en de haltie om met de riem en Tjakka daar ging hij. Dus moest hij er weer in tot hij toestemming kreeg om uit de auto te komen. Ja hij trekt soms zijn eigen plan, en ondanks zijn 40 kg. kan hij flitsend snel een manoeuvre maken waar je niet op verdacht was. Toen we het er later over hadden zei Aloys: waarschijnlijk werkt het zo dat op het moment dat je het oogcontact verbreekt  ziet hij zijn kans. Iets om rekening mee te houden!

Donderdag 19 september 2013
Vandaag werd er weer gefietst, smiddags gewandeld en zo nu en dan een paar oefeningen als voorbereiding op de clubmatch van zondag. Zitten gaat nu vlot, dat was aan het begin van de week niet zo. En af gaat ook veel beter. Oogcontact is belangrijk, daar is hij wel gevoelig voor. Iets eten waar hij af moet blijven gaat nu ook vrij goed, ik kan een stukje kaas neerleggen waar hij af moet blijven en dat gaat goed. Hij kijkt wel, en komt soms gevaarlijk dicht bij en moet ook wel gewaarschuwd worden maar eigenlijk gaat het heel veel beter dan in januari, hij heeft echt al veel geleerd. Aan de fiets lopen gaat prima, het eerste stuk is hij zo enthousiast dat hij de riem vast wil houden maar dat is na ca 500 meter wel over. Andere honden is wel interessant en de ganzen in het park ook, maar voordeel van de haltie is toch wel dat ik hem vrij gemakkelijk kan meetrekken.

Vrijdag 20 september 2013
Op vrijdagmorgen werd er niet gefietst, daarom gingen we weer met de auto naar het bos. Dat ging nu al veel beter, hij blafte en piepte minder lang en probeerde nu niet uit de auto te komen maar kwam op commando. Netjes!
Weer wat oefeningetjes gedaan, fijn gewandeld, gaat heel goed. Hij kan al heel veel, en meestal gaat het prima al moet je er op verdacht blijven dat hij soms even ondeugend is maar dat hoort er bij. Het is een hond met een eigen wil, en soms probeert hij of hij zijn zin kan krijgen. Een hond met karakter 🙂 maar wel lief.

Zaterdag 21 september 2013
We hebben gefietst maar niet zo ver omdat ik smiddags nog naar het bos wilde maar dat is niet gelukt. Ik lag bijna naast de fiets omdat meneer een poepie moest doen, toen ik stopte wilde hij niet maar toen we reden moest hij toch……zucht.

Het eten stond hem hier wel aan, ik had lekker Rodi hart met pens voor hem gekocht (diepvries, eerst laten ontdooien) en hier wat van door de brokjes gedaan. Soms ook paté of vis, allemaal lekkerrrrr. Of een mergpijp om aan te kluiven.

Zondag 22 september
De dag van de show, clubmatch 2013 en we mochten vanaf 9.00 uur naar binnen. We wisten niet hoe druk het zou worden dus we vertrokken op tijd. Alles ging vlot, rond 9.00 uur waren we er ook. Vlak bij Ikea Duiven, in het zicht van de vuil verbranding.
Toen Santos de andere Duitse herders op het terrein zag was hij door het dolle heen. Blaffen en piepen, oorverdovend. Ik deed de deur open, hij moest zitten en de riem om: oh oh. Hij nam een duik en stond buiten, maar ik had hem nog vast en viel boven op hem. Dat was schrikken! En direct bij kop-en-kont gegrepen en de auto weer in gegooid: ben je helemaal gek geworden? Eerst netjes zitten, dan mag je komen.
Daarna naar de aanmelding, papieren ophalen en een plekje zoeken. En dan begint het wachten. Eerst komt de baby-klasse, dan de jonkies, dan de veteranen, dan de kampioensklasse, etc etc. De open klasse reuen is het klapstuk en dat wordt bewaard voor het laatst, het is niet anders. Om half een ging de keurmeester pauze houden, hoort er ook bij. Gelukkig was het droog en niet zo warm, het was goed vol te houden. En gelukkig hadden we stoeltjes mee dus we konden lekker zitten.
De baasjes (Hans en Sini) waren er ook, maar die waren verdekt opgesteld. Zij konden alles zien maar Santos kon hen niet zien.

Eindelijk waren we aan de beurt, wat lekkers in mijn zak en hup in de ring. In totaal 7 reuen en gelukkig maakte Santos weinig aanstalten om te knokken. Hij bleef keurig bij mij en ging netjes mee naast mij. Soms een beetje springen en happen in de riem, maar wat wil je, een hond van 18 maanden en dit is zijn eerste show. Al vrij snel kreeg ik de indruk dat de keurmeester veel naar Santos keek en wel wat in hem zag. Rondjes maken, zodat hij ons kon bekijken. We liepen op de 2^e positie, dat betekende een potentiële 2^e plaats dus mijn indruk was correct. Dus deden wij nog meer ons best, niet zitten maar staan en netjes lopen en draven, oei-oei.

Vervolgens werd er een probleem geconstateerd, er werden keurmeesters bijgehaald en de verantwoordelijke fokster werd er bij gehaald en er werd haar dingen uitgelegd wat de keurmeester van bepaalde dingen vond.
En verder ging het weer, lopen, draven, stilstaan. Toen kwam het gebit tonen en voelen onder de staart. Alles ging prima, en de keurmeester zei iets tegen mij in het Duits: u wordt eerste, dat wil zeggen niet u maar uw hond. Dan denk ik soms: heb ik hem wel goed verstaan? Maar jawel, we moesten vooraan gaan lopen op de 1^e positie dus dat leek er wel op. Maar toen moesten we nog vele rondjes lopen want hij twijfelde toch wel over wat hij nou precies wilde.

Uiteindelijk, na heel veel kijken en vergelijken was de keus definitief. Zijn assistente kwam naar mij toe met de papieren en een mooie plakkette: Gefeliciteerd jullie zijn eerste! He he, eindelijk, toch gelukt !
Later lichtte hij zijn beslissing toe: de hond op de 2^e plaats vond hij mooier maar die toonde niet zo goed. Nou dan heb ik toch niet voor niks met hem geoefend.

We kregen ook nog een mooie beker mee en een oorkonde en waren alle drie bekaf. Santos en ik van alle rondjes en Aloys van het koffie halen, hond uitlaten, foto’s maken en ons aanmoedigen. Het was een lange vermoeiende dag maar met een geweldig resultaat: de 1^e plaats in de open klasse reuen met 18 maanden vind ik een prima score.
Op de thuisreis reden de baasjes achter ons aan en kwamen kort na ons binnen. Santos was natuurlijk heel blij ze weer te zien, en zij waren ook blij. We hebben met elkaar nog een heerlijke pizza gegeten en toen was het tijd om te gaan. Alle spulletjes bij elkaar gezocht en verzameld en hop daar zat hij in de auto klaar voor vertrek.

De volgende logeerpartij is al gepland, dat wordt in januari 2014 als Hans en Sini op vliegvakantie gaan. Maar, misschien wordt er nog een extra vakantie ingelast in november om een oude kennis in het buitenland te bezoeken. Binnenkort horen we meer.