CQ WorldWide DX contest

Voor het eerst sinds een tijdje weer eens serieus aan een telegrafie-wedstrijd meegedaan. De door het Amerikaanse tijdschrift CQ-Magazin georganiseerde jaarlijkse contest is de grootste radiowedstrijd ter wereld.

De wedstrijd
De CQ WW DX cw-contest is één van de twee grootste jaarlijkse contesten ter wereld. De andere is de CQ WW DX-ssb in oktober: spraak (telefonie) in plaats van telegrafie.
Het doel: via de radio, binnen 48 uur tijd, zoveel mogelijk verbindingen leggen met zoveel mogelijk landen in zoveel mogelijk CQ-zones. Het puntentotaal wordt bepaald door het aantal verbindingen x het aantal zones x het aantal landen. 

De omstandigheden
De mogelijkheden van de korte golf om internationaal verbindingen te kunnen maken hangen samen met uitbarstingen op de zon, de zogenaamde zonnevlekken. Die condities variëren in een 11-jarige cyclus. Helaas zijn we nu op weg naar een nieuw dieptepunt, waardoor de mogelijkheden duidelijk minder zijn dan een paar jaar geleden.
Dat betekent voor mij, als klein station met eenvoudige antennes, dit jaar geen Australië of Zuid-Afrika. Veel landen waren er wel, maar ze hoorden mij niet of ik hoorde hen niet… 
Het kaartje hier rechtsboven geeft een overzicht van mijn resultaten, de verschillende landen.
De tabel links geeft ál mijn verbindingen weer, in tabelvorm, uitgesplitst naar land. Zo betekent het getal 10, achter Czech Republic, (in de tabel) dat ik 10 verbindingen heb gemaakt met Tsjechische radioamateurs. Rusland valt op met 37 verbindingen.

Resultaten
Vooropgesteld: ik doe recreatief mee. Het zal niet vreemd overkomen dat je kunt meedoen in een bepaalde klasse, in mijn geval: geen groep/team maar individueel, op alle 6 de kortegolfbanden en met laag vermogen (max. 100Watt).
Wel bijzonder is dat in zo’n klasse recreanten, zoals ik, en mogelijke ‘wereldkampioenen’ door elkaar ‘spelen’. 

Een groot aantal deelnemers gebruikt als logboek de contest-software van collega Thom Wagner, N1MM. Dat programma kan jouw score-berekening continu doorgeven aan een online contest-server, waar iedereen dan kan zien hoe iedereen er ongeveer voorstaat. Ongeveer, lang niet iedere deelnemer maakt online zijn actuele score bekend!

Op bijgaand plaatje (rechts) de eindstand op maandagmorgen. Ik heb er wat in ‘gephotoshopt’, bovenaan de drie potentiële winnaars. 
Op nummer één staat de Amerikaan Chris Hurlbut KL9A uit Alaska die meedoet met de call TI7W vanuit een groot contest-station in Costa Rica.
Chris maakte het ongelofelijke aantal telegrafie-verbindingen van 10.074 in 48 uur! Dat zijn er bijna 210 per uur ofwel 3,5 per minuut! Daarbij vallen mijn 350 verbindingen in het niet… In het overzicht sta ik op plaats 181, met ook nog een klein aantal Nederlanders boven mij. Nu is het wachten op de uitslag begonnen. Eerst moet iedereen zijn log nog insturen naar de VS via email, ik ook.

Hieronder nog een grafiek van mijn aantal verbindingen per uur, tussen zaterdagmorgen 6 uur (lokale tijd) en zondagavond 24 uur. Duidelijk is hier te zien dat ik meer dan een vol uur weg ben om te ontbijten, te lunchen, meerdere uren ’s avonds voor diner en wat leuks op TV kijken met Femma. 

De 160 meterband
Ik heb relatief veel verbindingen gemaakt in de 160m band, 1,8MHz. Die 160m is een moeilijke band. Overdag is ie waardeloos, in de schemering en het donker zijn door reflectie wereldwijde verbindingen mogelijk. Moet je wel een goede antenne hebben, en dat is meteen het volgende probleem.

Bij een ‘simpele’ kwart-golf antenne praten we over een spriet van 40 meter hoog. Een ‘eenvoudige dipool’ komt neer op een lengte van 2 x 40 meter. Dat soort antennes raak je niet kwijt, op een woonerf… Ik heb daarom een draadantenne van 80m lengte opgehangen, tussen de (gemeentelijke) bomen naast het huis. in een ‘cirkel’, dat heet in het Engels een loop (spreek uit: loep). Eigenlijk moet die loop 160 meter lang zijn. Bij gebrek aan ruimte doe ik het met ‘slechts’ 80 meter.

Op een hoogte van slechts 4 meter slingert deze draadantenne van boom naar boom. Die 4 meter is veel te laag, hij zou ideaal gezien op 40 meter hoogte moeten hangen. Als gevolg daarvan gaat de meeste energie recht omhoog, het heelal in. Zo’n antenne is wellicht bruikbaar voor de korte afstand, niet voor verre verbindingen. Maar ik vind het gewoon leuk om dat dan tóch te proberen!

De loop-antenne tijdens de contest
Dankzij het grote aanbod van conteststations heb ik toch veel verbindingen op 160m kunnen maken. Het zijn vooral de grote multi/multi-stations die je hoort op 160 meter: radiostations met een team van zendamateurs en vaak 6 zend/ontvangers, veel zendvermogen en vele, grote antennes. Ze kunnen dan op alle banden tegelijk meedoen, dus ook op 160m.

Op 160m maakte ik 60 verbindingen met 27 landen in 5 zones. Mij interesseren vooral de landen:

– België
– Luxemburg
– Duitsland
– Engeland
– Schotland
– Ierland
– Frankrijk
– Corsica
– Wit-Rusland
– Roemenië
– Hongarije
– Bulgarije
– Tsjechië
– Slowakije
– Zwitserland
– Italië
– Kroatië
– Slovenië
– Servië
– Zweden
– Finland
– Aland Eilanden
– Letland
– Lithouwen
– Polen
– Rusland (Europees)
– Marokko (Afrika!)