Een verslag van Femma, oorspronkelijk geplaatst op femma.web-log.nl in september 2005.
We gaan via de Moezel, de Deutsche Weinstrasse en de Badische Weinstrasse naar Zwitserland. Wandelen in de Alpen, dan door naar Frankrijk.
Langs het meer van Genève, via de Savoie en de Vercors komen we aan in de Drome. Via Nyons en de Provence (Gorges des Verdon) bereiken we de Middellandse Zee.
Van daaruit terug via de Provence en de Beaujolais naar… de Moezel. Na 3 weken zijn we weer thuis.
zaterdag 23 juli 2005
Vertrokken richting Wintrich aan de Moezel. Jochen en Maren weten dat we komen, er is wel een plekje voor ons. Als we aankomen zitten ze lekker buiten op het terras te eten, ze bieden ons een stoel aan. Maar wij moeten ook nog een hapje eten, en beloven na het eten terug te komen. Zo gezegd, zo gedaan.
Bij aankomst zagen we een bekende camper met aanhanger: dit moet Roger met zijn vrouw uit België zijn. In de aanhanger neemt Roger zijn motorfiets mee waarmee zij de omgeving verkennen. Zij zijn bij de fam. Clemens vaste gasten.
Er stond nog een andere camper met een Belgisch ondernemersechtpaar: de fam. Liebens uit Diepenbroek bij Hasselt (B) Zij runnen een tweewielerzaak, en gaan maar een paar keer per jaar er even met de camper tussenuit. Harde werkers dus. Sylvain Liebens is een vaste bezoeker van de campersite.nl, en als we in de buurt van Hasselt komen zijn we bij deze familie hartelijk welkom.
‘s Avonds wordt het met z’n allen buiten op het terras nog heel gezellig, maar toch niet zo laat want we zijn best moe.
zondag 24 juli 2005
We willen naar het zuiden via een aantal Duitse Weinstrassen, te beginnen bij de grootste, dé Duitse Weinstrasse. We hebben deze gereden van Noord naar Zuid, en we zijn er op gekomen vlak boven Bad Durkheim. Kort daarachter hebben we overnacht bij – hoe kan het ook anders – een wijnboer. Het heet Weingut Margarethenhof in Forst. Vriendelijke mensen die je graag zien komen.
maandag 25 juli 2005
De volgende morgen wat wijn gekocht voor thuis en onderweg. Vervolgens een klein stukje terug gereden naar Bad Durkheim om het grootste wijnvat ter wereld te bekijken, en het Gradierwerk.
Na een fijn bakje koffie op een terras verder richting Neustadt. Kort daarvoor ligt het plaatsje Konigsbach-Neustadt. De Wijncoöperatie daar heeft een riante parkeerplaats waar campers mogen overnachten. Stroomkasten staan er al, moeten nog worden aangesloten.
Binnen kan je wijn proeven en kopen, niet duur. Ernaast is een restaurant, maandags gesloten. Aanbevolen: rode sekt € 6,50.
Doorgereden naar St.Martin, een schilderachtig plaatsje. Overnacht bij wijnboer Schreieck. Hij heeft ca 17 plekken plus douche en WC en broodjesservice voor € 11,00. Restaurants op loopafstand. Een zeer fraaie camperplek, dus populair en snel vol. Wij waren vroeg dus er was nog plaats vrij.
dinsdag 26 juli 2005
‘s Morgens rustig aan, fijn gedoucht e.d. voor vertrek. Eerst richting Edenkoben. Edenkoben heeft een mooie grote camperplek op loopstand van het plaatsje. Wij gingen verder naar het plaatsje Rodt en bekeken de befaamde Kastanienallee.
Heel pittoresk, en op een van de binnenplaatsen gebruikten we de lunch.
We zagen in Rodt een camperplek bij de ingang van het dorp, zonder voorzieningen. En zijn echter ook meerdere wijnboeren waar je met de camper kan overnachten.
We gingen verder langs de Duitse Weinstrasse tot we, vrij laat in de middag aankwamen in Baden-Baden. Bij de Toeristinformation- informatie gevraagd over canperplekken in de buurt en over de Badische Weinstrasse. Van beide hadden ze niet veel. Er is een camperplek in Baden-Baden bij het voetbalstadion. Ik vond die niet zo aantrekkelijk.
Daarom verder gereden naar Bruhl, bij het zwembad. Dat was ook niet zo bijzonder maar inmiddels was het al half 8 en dus zijn we daar gebleven. Achteraf geen slechte keus.
Een ruime plek met sani e.d. Rustig gelegen.
woensdag 27 juli 2005
Vroeg op pad, nu langs de Badische Weinstrasse. We gaan eerst richting Waldsassenbach wat een heel leuk plaatsje blijkt te zijn, met een aardige canperplek. We vinden hier een klein supermarktje waar we inkopen doen, en daarna bezoeken we de slager. Omdat we het ontbijt hadden overgeslagen besluiten we dat het nu eerst tijd is voor een fijne lunch. We vinden een heel mooi plekje in de schaduw met uitzicht over de omgeving.
Dan verder via Kappelrodeck dat ook een aardige camperplek heeft, evenals Oberkirch.
In Offenburg besluiten we een Fiat-garage te zoeken omdat de ventilator te vaak aanstaat en dit heel veel lawaai maakt. De thermostaat blijkt stuk, die stuurt twee relais aan waardoor steeds beide ventilatoren aanslaan terwijl dit helemaal niet nodig is.
Te vaak aanslaan is minder erg als te weinig, maar het kan gelukkig gerepareerd worden terwijl we wachten. Service of niet? Complimenten voor de Fiat-garage in Offenburg.
We hebben wat moeite om uit te vinden waar hoe en waar deze wijnroute nu precies langs loopt en vinden verder geen camperplekken meer en al helemaal niet bij wijnboeren. Volgens het Promobil-boek ‘Deutschland Sud’ moet er een wijnboer in Kenzingen zitten.
We besluiten daar de koers op te zetten, en dat blijkt een goed idee. Weingut Ritterhof, je kunt er perfect buiten zitten, glaasje drinken, hapje eten.
Er is douche en toilet, alles keurig.
Kosten? € 7,50 inclusief douchen en een fles wijn! De P-plaats loopt wel een beetje scheef, maar ja, een kniesoor enzovoort. Uiteindelijk besluiten we dus om dan maar beneden in het gras te gaan staan…
donderdag 28 juli 2005
We houden de Badische Weinstrasse voor gezien. ‘t Is jammer want ik had nou wel eens willen weten hoe het precies zit met Frankenwein en Bocksbeutels, maar dat ontdekken we dan misschien wel eens een andere keer.
We komen door Freiburg en besluiten om daar nu eindelijk eens op zoek te gaan naar een onbeveiligd toegangspunt voor draadloos internet, oftewel een Wifi-punt. We vinden er een, in een wijk met veel flats. Het blijkt een studentenwijk te zijn met flats van de Christelijke Fachhochschule. Aloys kan op die manier heel snel zijn email en zakelijke dingen voor de campersite afhandelen. Geweldige vondst dat Wifi.
Daarna gaan we verder en rijden langs de Thunersee. Dat ziet er geweldig mooi uit op deze zomerse dag. Het is net als gisteren rond de 33 graden Celcius, en we zien allemaal mensen baden in de Thunersee. Dat willen wij ook wel! Dan komen we langs een plek met een paar lege parkeerplaatsen onder een boom.
Daar blijkt een aanlegplaats te zijn voor een boot, die komt echter alleen als je dat een dag van tevoren afspreekt. Wij besluiten de zwemspullen op te zoeken en in het prachtige blauwgroene water wat te gaan afkoelen.
Al snel krijgen we gezelschap van een man die in de buurt blijkt te wonen en hier heel vaak komt zwemmen. Hij is ook leraar, hij geeft tekenen. Al snel zijn de twee leraren in een geanimeerd gesprek gewikkeld. Ik heb een poosje in de schaduw zitten lezen na het zwemmen. Het water was heerlijk, mooi schoon en niet te koud.
Aan het eind van de middag rijden we via Lauterbrunnen naar Stechelberg. Daar is voor ons nog net een plekje op de camping. Achter deze camping stroomt een rivier, waar het water met zoveel geweld doorheen spoelt dat je de rotsblokken tegen elkaar kan horen slaan.
Na het eten lopen we een rondje over de camping, en treffen daar een Nederlandse kampeerauto met een sticker van de campersite achterop. Dit blijkt Wim van Opzeeland met zijn vrouw, die komen hier al 45 jaar en zijn stomverbaasd om ons hier te zien.
vrijdag 29 juli 2005
De volgende morgen zijn we op tijd op en vertrokken. Voor Lauterbrunnen is een landingsplaats van Air Glacier voor 4 helikopters.
Deze mensen ondernemen reddingsacties in geval van vermiste personen. Daarnaast bevoorraden ze berghutten en verzorgen ze parachutesprongen en rondvluchten. Dat laatste is van zeer dichtbij te volgen, waardoor wij ook op bepaalde gedachten komen. We hebben hier al een poosje staan kijken en als Aloys gaat vragen loopt het al tegen de middag. Het blijkt dat we mee kunnen met een rondvlucht na de middagpauze. Aloys laat zijn telefoonnummer achter en wij gaan iets eten in Lauterbrunnen.
Tijdens het eten worden we gebeld: we kunnen samen met een ander stel tegen 2 uur de lucht in. Het andere koppel is een jong stel. Bij navraag blijken ze uit Saoedi Arabië te komen.
Ze willen wel samen op de achterbank, en wij zitten heel onbescheiden voorin. Gordels om, koptelefoon op und dann gehts loss.
Een aardige piloot, die wat vertelt over wat er allemaal te zien is. Bijvoorbeeld een bergstation/restaurant op bijna 3000 meter hoogte waar ze opnamen hebben gemaakt voor de James Bond film ‘On her majesties secret service’. Daarin zit ook die geweldige afdaling op ski’s. Leuk hoor.
Het is onze eerste helikoptervlucht maar wat mij betreft niet de laatste. En voor je het weet is de tijd om en staan we letterlijk weer met beide benen op de grond.
We besluiten verder te rijden langs de Brienzer See en zoeken daar een camping. Die vinden we dicht bij Interlaken. We staan er nog geen uur of er komt eerst regen, daarna onweer en nog meer regen. Uit een sms van Riet en Herman blijkt dat zij heel veel regen hebben gehad, en Hessel en Paulina op de grens van Duitsland en Oostenrijk in een windhoos terecht zijn gekomen. Nou zo erg was het bij ons allemaal niet, of we zijn door alles heen geslapen maar dat geloof ik toch niet.
zaterdag 30 juli 2005
Na een heerlijke warme douche reizen we af. Ik vond het een vreemde rommelige camping met heel veel huisjes waarin allemaal Japanners of zo wonen. Ze hebben hier ook een Japans Informatiebureau en in Interlaken blijkt net als in Lauterbrunnen een Hostel voor Backpackers te zijn. Je ziet hier ook heel veel Aziatische toeristen, waar onder Indiërs en Pakistanen. De laatsten maken een erg westerse indruk wat niet altijd overeenkomt met onze verwachtingen.
Op zeer korte afstand ligt de stad Interlaken, en ik wil onderweg wel eens wat winkels bekijken. Aloys wil nog wel eens draadloos internetten. Na een beetje rondrijden vinden we vrij snel een toegangspunt zodat we de auto parkeren en ik alleen de stad in ga. (Met zowel telefoon als portofoon op zak dus met de bereikbaarheid zit het wel goed). Als Aloys klaar is komt hij mij opzoeken en gaan we ergens op en terras een lekkere salade eten.
Daarna vervolgen we onze reis richting de Aareslucht. We zijn hier 20 jaar geleden al eens geweest maar daar weten we niet zo veel meer van. Na bezichtiging is onze conclusie: heel mooi, maar goed te vergelijken met (en zeker niet mooier dan) de Breitachklamm in Oberstdorf. Of zijn wij verwend?
We gaan verder in de richting van het Binntal. Om daar te komen moeten we over de Grimselpas. Onze auto heeft het tot nu toe steeds prima gedaan, maar begint nu met dezelfde kuren als 2 jaar geleden in de Franse Alpen. Als de weg sterk omhoog gaat en de motor stevig moet trekken begint hij in te houden. Vorig jaar in Noorwegen was er niets aan de hand dus dachten we dat dit probleem was opgelost, dat het zoiets was geweest als water in de brandstof of zo maar nee dus. Dat is balen, zo ga je niet met veel vertrouwen de bergen in.
We arriveren uiteindelijk vrij laat op een klein campinkje aan het eind van het Binntal waarvan wij denken dat er bijna niemand staat. Mispoes, het staat er bomvol, met moeite vinden we een plekje. Wat blijkt? De Zwitsers hebben een lang weekend omdat maandag 1 augustus een Nationale Feestdag is en zijn er massaal op uit getrokken en staan hier dus ook.
We maken een blikje soep los met dik stuk volkoren brood en een glaasje wijn.
Aloys wil graag buiten zitten maar door de hoogte is het hier een stuk kouder en bij 15 graden is de lol er snel af. Nog een bakje koffie en op tijd naar bed.
N.b.: onze eerste week zit er op. Zo snel als dat toch gaat…
zondag 31 juli 2005
Vandaag is de dag van de wandeling. De schoenen uit het vet gehaald en de knickerbockers aan. Oh nee, wij gaan in korte broek. We nemen wat te eten en te drinken mee, en een pet voor het geval de zon te fel wordt. Van Wietse en Anja een kaart geleend, en we gaan op weg in de richting van de Binntalhutte. Dat is 4,5 uur lopen, en ongeoefend als wij zijn gok ik daar maar niet op. Op de heenweg komen we langs een mooi oud Zwitsers restaurant. Hier kunnen we wellicht op de terugweg lekker wat eten en drinken!
Het blijkt een aardige wandeling, met stukken klimmen en rechte stukken. Door de hoogte is het niet zo warm en dus wel goed vol te houden, al is het juist daardoor oppassen met verbranden. We vertrokken tegen half 11, en kwamen tegen 14.00 uur aan bij de 1e brug, met onderweg veel pauzes om frambozen te plukken, foto’s te maken of te plassen.
Vanaf hier kon je terug, maar je kon ook over de bult tot aan een of ander bergmeertje. Dat hadden we beter niet kunnen doen… De “bult” bleek in de praktijk een gigantische klim, en de kant waar wij omhoog gingen lag in de zon. Hoewel het door de hoogte niet zo warm was viel het mij zwaar tegen. En, helemaal boven gekomen, bleek het bergmeertje een half dichtgeslibd moerassig watertje te zijn. Vanaf daar was het nog een klein stukje naar de 2e brug, en van daaruit kon je terug. Tijdstip half 4, volgens de bordjes was de terugweg (langs de andere kant van de rivier de Binna) te doen in ca 2 uur. Nou vooruit maar, zoveel keuzes heb je niet als je daar staat. We hebben onderweg nog ergens een bocht af kunnen snijden waardoor we tegen half 6 terug zijn bij het dorpje Fëld. Op het terras van het traditioneel oud Zwitsers restaurantje trekken we de schoenen uit en bestellen een consumptie (en een warme maaltijd).
maandag 1 augustus 2005
We hebben geslapen als Murmeltiere, mede doordat de temperatuur ‘s avonds en ‘s nachts behoorlijk terug loopt. Onze nieuwe aanwinst, een buitenthermometer gaf aan dat het ‘s morgens buiten 11 gr. Celsius was. Met de spierpijn viel het allemaal reuze mee, wat stijf onderin de rug. Geen blaren. Uiteindelijk vond ik Zwitserland erg leuk en had best langer willen blijven om te wandelen. Ik heb een foldertje gevonden waar routes in staan in Wallis langs oude irrigatiekanalen, Suonen genoemd. Dat lijkt me erg leuk. Je gaat met de postauto of de trein heen en lopend terug. Misschien volgend jaar.
We vertrekken uit het Binntal, richting Frankrijk. Helaas moeten de oorspronkelijke plannen uitgesteld worden. We zouden via een aantal passen maar de motor van de auto wil in de bergen (boven de 1500 meter) niet goed trekken, hij hapert. Het gekke is dat we dit 2 jaar geleden ook in de Alpen gehad hebben, maar vorig jaar in Noorwegen helemaal niet dus we dachten dat het verholpen was, maar niet dus. We besluiten daarom via het meer van Genève te rijden. Daarna richting Grenoble en in de Savoie hebben we een wijnboer gevonden. Er stonden al 5 campers maar we mochten er nog bij, en we kwamen net op tijd voor het wijnproeven. Mijn bevindingen: witte wijn uit de Savoie staat niet in mijn lijst van favorieten, helaas. Volgend jaar gaat deze wijnboer ook Pinot Noir maken, dan moeten we nog maar eens terugkomen.
Tijdens het wijnproeven raken we aan de praat met een stel Engelsen die achter ons staan. Wij zijn de eerste Nederlanders die ze tegenkomen die geen fietsen bij zich hebben. Waarom hen dat opvalt? Ik denk omdat zij wel fietsen bij zich hebben. Zij gaan na het eten nog een eindje rijden. Op de fiets dus.
Wij maken ook kennis met een Nederlandse familie uit Wezep, Francois, Ineke en Carianne. Francois blijkt erg goed op de hoogte met Duitse wijnen, in het bijzonder die uit de Pfalz. Hij nodigt ons uit om een rode Dornfelder bij hem te komen proeven. Wij nemen voor hem een fles cuvee (Elbling/Silvaner) van Jochen Clemens mee.
dinsdag 2 augustus 2005
‘s Nachts begint het te regenen, en dat doet het de volgende morgen nog steeds. We nemen afscheid en vertrekken richting Grenoble. We draaien de snelweg af, een buitenwijk in op zoek naar een draadloze internettoegang. Die vinden we vrij snel en daar blijven we dus een poosje staan tot we diverse zaken via internet geregeld hebben waaronder post ophalen en weblog actualiseren.
Dan gaan we verder via binnenwegen komen we terecht in het Parc Regional du Vercors. We passeren de Col du Rousset, een Station de Ski (1254 m). We hebben de ski-pistes bekeken en dat ziet er leuk uit. Nadeel is dat het voor ons een grote afstand van huis is, te ver voor een weekje…
Volgens de informatie op de borden langs de weg moeten er in deze vallei gieren voorkomen maar die hebben we niet gezien want het was er maar 12 graden C. en mistig. Gelukkig is het weer aan de andere kant van de berg beter.
Via het stadje Die rijden we naar Barsac, naar een wijnboer waar we al 2 keer eerder hebben gestaan (Moulin Yves, Clarette de Die). Er blijken al 2 campers te staan en dat is het maximum. Met een beetje goede wil zouden we er nog wel bij kunnen, maar Aloys wil de kans benutten om eens bij een andere wijnboer te staan die een mooie plek langs de rivier heeft, de gebroeders Vincent).
Er staat al een Belgische camper maar er is plaats genoeg voor meer. Er zijn picknicksets en een (af)wasplaats met koud water.
woensdag 3 augustus 2005
Bij Moulin Yves kopen we wat Clarette voor thuis. Dan gaan we verder, eerst naar Saillans. Een leuk plaatsje, en hier kan je kanoën. Tenminste, als er genoeg water in de Durance staat en dat is nu niet zo. Ook is het helemaal niet zo warm, dus het lokt ons niet zo erg. Wat ons wel lokt is een terrasje in het centrum waar we een salade bestellen met een glaasje rosé.
Dit noemen de Fransen: “La vie en plein air” (het buitenleven, of leven in de open lucht). We rijden door, via het dorpje Bourdeaux naar Nyons. Daar gaan we naar de coöperatie en kopen daar lekkere zeep op basis van olijfolie en een lekkere Liqueur de Peche.
Omdat de volgende morgen in Nyons warenmarkt en we daar het liefst vroeg willen zijn besluiten we te gaan kijken op de camperplek in Nyons. Dat ziet er keurig uit, en omdat we vroeg zijn hebben we een aardige plek in de schaduw.
Kost slechts € 3, alles er op en aan, maar je moet wel een creditcard hebben om de slagboom open te krijgen.
donderdag 4 augustus 2005
Vroeg op, en naar de markt in Nyons. Deze blijkt heel groot te zijn, en wordt naarmate de ochtend vordert steeds drukker. We kopen wat lekkere regionale producten voor onderweg en thuis, en drinken koffie op een terras. Daarna gaan we op zoek naar een camping. Na enig zoeken landen we in La Motte-Chalancon op camping La Piboure.
Camping aan de rivier met zwembad, € 11, de douche is gratis en je ziet maar waar je wilt staan. Lekker Frans!
vrijdag 5 augustus 2005
Markt in Remuzat. We staan weer op tijd op en gaan er heen. Vergissing, pas om 16.00 uur. De Toerist-info en het Huis v/d Gieren gaan pas om 10.00 uur open. We drinken koffie op hetzelfde terras als gisteren. Daarna bezoeken we de T-info en bekijken een video over de gieren.
Om de hoek is een benzinepomp en een klein supermarktje waar we inkopen doen. Daarna gaan we op tijd terug naar de camping om de kaart te bekijken om te zien hoe we verder willen. We hebben nog een week, maar willen aan het einde van de week al een heel eind noordwaarts zijn.
zaterdag 6 augustus 2005
Vandaag is mijn 48e verjaardag.
We staan al weer op tijd op. Aloys heeft, omdat ik jarig ben, voor een ontbijt gezorgd. Omdat ik ook even wil douchen word ik vriendelijk doch dringend verzocht wel een beetje op te schieten, want anders zijn de gieren weg…. Tijdens het ontbijt belt moeder al om ons te feliciteren en de groetjes ook van Wim, Fransisca en Arjan.
We rijden via Remuzat naar St May en gaan daar via een weg die één auto breed is en haarspeldbochten heeft naar boven. Daar is een parkeerplaats en dan is het nog ca 15 min. lopen. Voordeel als je heel vroeg bent is dat het nog niet zo warm is. We zien niet zo veel gieren als de dag ervoor, en ik vind ze van boven niet veel mooier dan van onderen is mijn conclusie.
Op de terugweg stoppen we op St.May te bekijken, pittoresk maar heel klein en het wordt al warm. Hans en Sini bellen terwijl ik op de trap naar het kerkhofje zit uit te puffen.
Het is zaterdag dus we doen in Remuzat nog snel een paar boodschapjes voor het weekend voordat de supermarkt om half een dicht gaat. Het terras op het dorpsplein raakt langzaam aan gevuld en wij besluiten het jarig zijn o.a te vieren met een lunch en een fles rosé uit deze streek, cotes du Rhone. Eef en Geertje bellen vanuit Spanje om ons te feliciteren, en van Wietse en Anja en Hessel en Paulina komen sms-jes.
Dan gaan we terug naar de camping om het weblog bij te werken, Aloys zal een boek lezen.
N.b.: onze tweede week zit er op!
zondag 7 augustus 2005
Zondagmorgen, iedereen slaapt uit en wij ook! Lekker douchen en ontbijten, en we maken de camper vertrekkensklaar (mooi Belgisch woord). Het is een leuke camping, Le Piboure en we hebben er leuk gestaan maar nu een Franse familie zich recht tegenover ons heeft geïnstalleerd wordt het ons wat te onvrij. Bovendien willen we nog naar de Middellandse zee.
Maar vandaag gaan we eerst richting Gorges du Verdon. We vertrekken tegen 11.00 uur. Onderweg komen we door Luc-en-Diois en daar is – je houdt het niet voor mogelijk – net als 4 jaar geleden een rommelmarktje. Natuurlijk wil ik daar even kijken, we hebben geluk en vinden een aardige parkeerplek op een groot plein. Aloys gaat op een terrasje koffie drinken en verder met zijn boek (de Davinci Code) en ik struin over de rommelmarkt. Bijna met 2 vazen thuisgekomen, maar ze waren te duur.
Onze route liep via Digne-les-Bains. Het is er druk op zondagmiddag want er is kermis, maar het is zo’n beetje de enige grote plaats waar we doorheen komen. Wij gaan er op zoek naar een draadloos internetpunt dat open staat maar ze zijn allemaal op slot. Eindelijk vinden we een en Aloys kan een aantal zaken afwerken.
Intussen komt een jong echtpaar voorbij waarvan de vrouw erg geïnteresseerd is wat wij daar staan uit te spoken. Niet lang daarna wordt Aloys van het netwerk gegooid. Zouden we ontdekt zijn? We weten het niet maar we kunnen nu het weblog niet meer uploaden dus dat is jammer.
Na een mooie route komen we vrij laat aan in Les-Salles-du-Verdon. We vinden toch nog een plek, en staan en net of achter ons komt een echtpaar met 2 dochters en 2 Hovawarts staan. Ze hebben een camper die speciaal op maat is gemaakt om met een of 2 honden te reizen. We hebben al veel campers gezien maar dit nog nooit en raken aan de praat. Zij kletsen ook heel gezellig, dus van koken komt niks meer. Gelukkig heeft het plaatsje meerder leuke restaurantjes waarvan wij er één bezocht hebben.
maandag 8 augustus 2005
Ja, we moeten weer vroeg op want anders zijn alle waterfietsen al verhuurd. Zo’n vaart loopt het natuurlijk niet op maandagmorgen en wij zijn min of meer de eersten bij deze verhuurder.
Het water is prachtig groen, of is het blauw? Iets er tussenin, turquoise?
De waterval die er vorige keer was doet het deze keer niet, en als we een flink eind de kloof in gevaren zijn blijkt de rivier daar bijna droog te vallen dus we kunnen niet verder. We houden een pauze en amuseren ons door te kijken naar mensen die proberen door een klein stroomversnellinkje te komen. Tegen 12 uur zijn we terug maar de verhuurder heeft net als vanmorgen nog steeds te weinig wisselgeld dus we worden gematst en betalen maar 2 uur.
We gaan even iets eten en babbelen nog wat met de mensen van de Hovawarts. Zij hebben een blonde reu van 3 jaar, Lex en een zwarte teef van 4 maanden gekocht bij een Duitse fokker niet ver over de grens.
Op weg naar de kust vinden we nog een supermarkt waar we wat verse spullen kopen en zijn dan niet zo vroeg in Ramatuelle. Aloys wist gelukkig nog dat je bij de benzinepomp moest afslaan en na enig zoeken vinden we een aardige plek.
dinsdag 9 augustus 2005
Opgestaan, bed opgeruimd, tanden poetsen en klaar. Ons wassen doen we vandaag in het grote water. Wel even mijn zwembandje opgeblazen, dat gaat mee. Het water is eerst even koud maar dat is snel over.
Na een uurtje heeft Aloys het wel gezien. Hij heeft ontdekt dat de koffie op het terras wel betaalbaar is en het boek moet uit. Ik dobber er dus nog een hele poos in mijn eentje, maar vervelend is dat niet. Tegen de middag heeft Aloys het boek uit en, het is niet te geloven maar ik krijg het koud. Bovendien moet ik ook oppassen dat ik niet te erg verbrand dus aankleden maar. We gaan nog even het sanitair in orde maken en dan bijtijds op weg naar Cavaliere zodat we daar nog een plek kunnen krijgen. Staan we ook leuk vlak aan zee.
Vroeg aangekomen in Cavaliere, tegen half 4. Er zijn nog wel wat lege plekken, maar het blijkt ook wel dat meerdere mensen hier voor meer dan 1 dag blijven staan. De prijs van de campings hier in aanmerking genomen (ca € 40 per dag!) begrijp ik dat wel. Afijn, we vinden een plek achter 2 andere Nederlanders, een gezin blijkt dicht bij ons in de buurt te wonen – in Dronten.
Aloys heeft een aardig restaurant gevonden (Le Cannier) dat uitkijkt over het strand en de zee. Hij heeft een tafeltje gereserveerd aan het “raam” (opgerold tentdoek). Een leuk restaurant, lekker eten en een geweldig uitzicht.
Hier hebben we gezeten tot het donker werd, en daarna in de bar met uitzicht over de baai nog een glaasje wijn gedronken. Dit wordt een van mijn favoriete vakantieherinneringen.
woensdag 10 augustus 2005
De volgende morgen blijkt het bewolkt. We hadden via-via al iets gehoord over weersverandering, helaas. Toch is het niet koud en we gaan zwemmen in zee. Al zwemmend krijgen we wat regen, het stelt bijna niets voor. Toch is het hierdoor minder sfeervol en na een beetje rondgescharreld te hebben maken we ons op voor vertrek richting Apt.
Ondanks de bewolking loopt de temperatuur nog behoorlijk op, het wordt buiten 35 gr. Van Apt rijden we door naar Rustrel. Daar bevindt zich een voormalige okergroeve, die is opengesteld voor bezichtiging. We gaan op zoek naar en camping zodat we wat zand, zout en zweet eraf kunnen wassen. We vinden er een met een klein -maar fijn- zwembadje.
Redelijke prijs (€ 14), douches inclusief. Her is erg warm en we zijn blij dat we via het zwembadje kunnen afkoelen. ‘s Avonds komt er een beetje regen met wat onweer, ‘s nachts tegen één uur nog eens. De echte bui komt ‘s morgens tegen 4 uur, en daarna is het (tijdelijk) ook aardig afgekoeld.
donderdag 11 augustus 2005
We vertrekken vroeg, omdat we door de okergroeve willen wandelen en het misschien wel weer warm wordt. Dat blijkt inderdaad het geval. De eerste parkeerplaats kost € 6, de volgende € 5,00. Daar is een terrasje bij, en een souvenirwinkeltje. Tevens blijkt dat kampeerauto’s daar voor dat bedrag ook mogen overnachten. Wat deze keer had de camping met zwembad en douches de voorkeur…
Van de campingbaas hebben we een plattegrondje van de okergroeve en aan de hand hiervan wandelen we in de richting van de groeve. Als je ruim voor 11.00 uur komt, zoals wij, mag je er door zonder gids. Daarna moet je mee met een (gratis) gids. Wij scharrelen op eigen houtje.
Vanuit de verte zien we al geel en rood, en dan loop je en gewoon tussendoor. Warm geel, licht oranje, steenrood loopt allemaal naadloos in elkaar over. En eromheen groene bladeren aan de bomen voor het contrast. Heel erg mooi om te zien, sprookjesachtig.
Het wordt intussen al wel weer flink warm en we gaan terug richting auto. We bezoeken nog even het souvenirwinkeltje maar die prijzen zijn ons veel te gek dus daar beginnen we niet aan. We gaan verder “en route”, naar het noorden. We willen overnachten bij de familie Savoye in Règnié Durette.
Bij aankomst blijkt er al een familie te staan, maar zij schikken een klein beetje in en wij passen er naast. De fam. Savoye is even hartelijk als altijd, en we worden ontvangen in de cave.
We gaan uit eten in de Auberge en na het eten genieten we nog even van het grandioze uitzicht met duizenden lichtjes, ook van vallende sterren die heel prozaïsch Perseïden heten.
vrijdag 12 augustus 2005
Natuurlijk kopen we wat wijn voor thuis, een echte Cru Beaujolais voor iets meer dan de prijs van de Beaujolais Primeur.
Tegen 10.00 uur zijn we weer onderweg, verder naar het Noorden richting de Moezel. Onderweg is het bewolkt, en terwijl we een bui in rijden daalt de temperatuur van ruim 28 naar 18 graden! Later stijgt die weer en het blijft warm.
In Metz zou een opstopping zijn i.v.m. wegwerkzaamheden maar wij hebben mazzel en zijn er snel door. In Thionville nog even de kans gebruiken om boodschappen te doen in een gigantische supermarkt en dan verder.
Tegen 6 uur komen we bij Weingut Clemens aan, er is nog plaats genoeg. Jochen is druk omdat er bij hen zondag slecht weer verwacht wordt en zij voor zondag de druiven moeten bespuiten om ze te beschermen tegen ziektes. Tegen 8 uur is hij terug, wij zijn klaar met het eten en de afwas. Er is Hoffeest bij een bevriende wijnboer, of we zin hebben om mee te gaan? Tuurlijk, we huppelen achter Jochen en Maren aan, Jack (de hond) gaat ook mee en we belanden op een gezellige binnenplaats met veel lichtjes, mensen en geroezemoes. We schuiven ergens bij aan en komen gezellig aan de praat. We drinken verschillende soorten wijn en Aloys bestelt ‘weinhappen’, erg lekker.
Onze gastheer en -vrouw waren vroeg op en morgen is het voor hen alweer vroeg dag, dus we maken het niet te laat. Thuis, in de weinstube van Jochen drinken we nog een glas ‘zum abschied’.
zaterdag 13 augustus 2005
De zon is al weer vroeg op dus het wordt warm in de camper. Wij zijn ook vroeg op om bijtijds te vertrekken. Bij nadere inspectie van het terrein blijkt er ‘s nacht nog een bekende bijgekomen te zijn, onze Belgische vriend Roger met zijn vrouw. Zij komen regelmatig voor een weekendje naar de Moezel en de fam. Clemens is een vaste plek voor hen.
Onze routeplanner stuurt ons via de snelste route, en dat zou via Keulen zijn. Het is mij een raadsel waarom we dan door het centrum van Keulen moeten, en we komen dan ook in een file terecht. Gelukkig voor ons zijn we daar snel doorheen, in tegenstelling tot het verkeer in de tegengestelde richting, dat gaat nog heel lang duren.
Wij hebben een vlotte thuisreis en rijden tegen half 4 de straat in. Alles is gewoon bij het oude, en moeder en Wim hebben heel goed op ons huis gepast. Uitpakken en opruimen, morgen nog een dagje rustig aan en dan is het weer voorbij.
