Maandag 14 februari 2022
Onze laatste dag in dit hotel: morgen beginnen we aan onze ‘roadtrip’ met de huurauto. Maar eerst uitslapen, de wasmachine aanzetten, even zwemmen en koffie!
Daarna lunchen met Peter en Lidy in de Cracker Barrel in Altamonte Springs, waar we eerder zo leuk gegeten hebben.
Terug in het hotel wil Femma nog een wasje laten draaien, we moeten de koffers opnieuw inpakken en ons voorbereiden op dit “tweede deel” van de reis.
Dinsdag 15 februari 2022
Laatste zaken inpakken, koffers in de auto, uitchecken. Alles dubbel gecontroleerd, het is 10.45 uur.
We nemen een ‘binnenweg’ (US Highway 192) vanuit Orlando naar de Atlantische kust, bestemming Melbourne. Bij elkaar nog geen 100km, maar de eerste 50km is 6 tot 8-baans en druk, goed druk met veel stoplichten. Daarna wordt het 4-baans en is de weg zo nu en dan gewoon leeg. Eindelijk rust!
De weg voert door vrij lege natuurgebieden, moerassen met hier en daar wat (palm)bomen. Het zal er wel vol alligators en slangen zitten! 🙂
Aangekomen in Melbourne nemen we de A1a langs de beaches, de strook stranden en duinen langs de Atlantische Oceaan.
Hier wonen de rijke Amerikanen: het is een aaneenschakeling van dure landhuizen. Wanneer we een parkeerplaats vinden met uitzicht op de oceaan is het tijd voor de lunch!
Het is een mooie route, maar het schiet niet op. Je mag hier niet sneller dan 70 km/uur. Dus nemen we na verloop van tijd US Highway 1, langs de kust.
Dat is helemaal niets: 6 tot 10 banen breed en maar optrekken van stoplicht naar stoplicht.
Dan toch maar de snelweg: de Interstate 95 naar Mar-a-Lago, de huidige woning van Donald Trump. Tóch even kijken, maar de bewaking stuurt ons weg en behalve een toegangspoort valt er weinig te zien…
De tijd begint te dringen, dus we gaan terug naar de I95 en met een gangetje van 70 mijl (110-120km/uur) richting Fort Lauderdale, vlak voor Miami, waar we een hotelletje hebben gereserveerd. Onderweg word ik nog ingehaald door een boot met 2 x 300pk en 12 cilinders. Nog niet eerder gezien!
Als gevolg van 2 files komen we pas tegen zessen aan. Moe, geen zin meer om uit eten te gaan, we maken zelf wel wat. Morgen verder.
Woensdag 16 februari 2022
Goed geslapen in dit boutique hotel, en fris gedoucht gaan we er weer op uit. Eerst naar de supermarkt, een Winn-Dixie. Die kenden we nog niet, maar die bleek enorm mee te vallen. Goed aanbod, niet duur en we waren bijna de enige klanten! 🙂
Dan naar de waterkant. Fort Lauderdale wordt ook wel het Venetië van Florida genoemd. Nou heb ik niets (meer) met speedboten, maar eentje met 4 x 450pk heb ik écht nooit eerder gezien! (foto onder)
Het watergebied bestaat uit lange, dunne schiereilanden met kanalen ertussen. Op de schiereilanden, uiteraard, landhuizen met kapitale jachten in de achtertuin. De wegen over die schiereilanden lopen allemaal dood, dus omdraaien en weer terug. Na 3 van die eilanden hadden we het wel gezien, we gaan naar Miami Beach!
Ook in Miami Beach is het druk, erg druk (té grote steden, denk ik). We zijn er speciaal voor de Art Deco architectuur uit de jaren ’30, en dan speciaal de wijk langs de Oceaan.
Die straat, de Ocean Drive, is inmiddels éénrichtingsverkeer en eigenlijk mag je er niet stoppen. Doen we echter wel, en Femma springt er dan uit om een paar foto’s te maken met haar telefoon. Niet ideaal, bij groothoek lijken de gebouwen scheef te staan of achterover te vallen. Maar het geeft een indruk.
Parkeren lukt hier niet, we rijden 2 keer langs de Ocean Drive en zoeken vervolgens de uitgang, dwars door Miami rond een uur of drie, richting Everglades.
De Everglades is een groot National Park met een reservaat van de Miccosukee en Seminole-indianen. Een gigantisch moeragebied waar het wemelt van de alligators, krokodillen en slangen…
We maakten er zo’n boottrip in 2019. Nu rijden we er doorheen naar een oud indianenstadje met de naam Immokalee. Armoedig, ruim 43% van de bevolking leeft in armoede. We hebben er als test een 1-sterhotel geboekt. Er was ook vrijwel geen keus!
Bij de buurman, restaurant Rib City eten we uitstekende spareribs, dat dan weer wel. Met een goed glas betaalbare wijn. Maar och, wat zijn die mensen hier toch dik…
Donderdag 17 februari 2022
Op tijd op, we gaan door naar Fort Myers aan de Golf van Mexico (55 km). Daar willen we de Edison en Ford Winter Estates bezoeken. Het zijn de “winterhuisjes” van Thomas Edison en Henri Ford, waar ze de koude winters in het noorden van de VS verruilden voor de aangename winter van Florida. Het is tevens een museum.
Het museum heeft gelukkig ruime parkeergelegenheid, want het is er al druk wanneer we tegen half 11 aankomen. Mijn oog valt meteen op een grote boom met een enorm brede onderkant. Het blijkt een kapokboom, later zien we nog eentje bij Ford in de ‘voortuin’. We kopen kaartjes en beginnen met een bezoek aan de huisjes.
Vanaf het verste punt maak ik nog een overzichtsfoto van de huizen en de kapokboom bij de Fords, daarna gaan we terug voor een bezoek aan het museumgedeelte aan de andere kant van de straat.
In het museumgedeelte vind je een verzameling oude auto’s van Henri Ford en verschillende antieke elektrische apparaten van Thomas Edison. Onder meer een Vibroplex seinsleutel uit 1916. Leuk! 🙂
Op de weg terug naar de auto komen we langs een koffiewagen met terras. De uitbaatster blijkt een Duitse vrouw die pas 2 jaar in de VS is. De koffie smaakte goed!
We gaan verder richting Talpa en via een grote tolbrug komen we op het schiereiland Saint Petersburg waar we een hotel uit de Wyndham-groep hebben gereserveerd. Een aardig hotel, met zwembad én ontbijt voor iets meer dan € 100. En een bed van 2m x 2m! Laten we zeggen, een 7,5 🙂 .
Oh ja, we zijn gaan eten bij een Cracker Barrel, lekker en betaalbaar!
Vrijdag 18 februari 2022
We verlaten Saint Petersburg via Tampa, en rijden een 30km naar het oosten. Daar zit Lazy Days, de grootste camperdealer in Florida. Ze hebben ruim 1500 campers op voorraad!
We bezoeken eerst de onderdelen winkel (een soort “De Wit”) en het bezoekerscentrum. Dat is enorm: tientallen sales-managers met elk een klein eigen kantoortje waar ze de klanten ontvangen om hen een camper te verkopen. Om met de klanten naar de camper van hun voorkeur te gaan kijken staan er buiten tientallen golfkarretjes klaar. Wat een organisatie…
Wij bekijken een aantal buscampers van Mercedes en Ram Promaster (eigenlijk gewoon een Fiat Ducato!) maar ze bevallen ons niet. Door de douche- en toiletruimte blijft er naar onze smaak te weinig ruimte over, die bovendien wordt gevuld met oven, magnetron en dergelijke. Bagageruimte? Minimaal.
Tot slot kijk ik nog even in een camper zo groot als een touringcar, mét slide-outs. Alsof je met je huis op vakantie gaat, zo enorm groot. Een paar foto’s hierboven voor de aardigheid.
Hierna gaan we naar het bijbehorende camper-restaurant voor de lunch. Niet bijzonder, de Ikea’s doen dat een stuk beter! 🙂
We richten de steven naar het noorden en gaan weer op weg. Onderweg gaan we nog even kijken bij een nationaal historisch object: de suikermolen. Hier werd suiker gemaakt van riet, in de 19e eeuw. Ook bezoeken we het bezoekerscentrum van de Homosassa Springs, de grootste natuurlijke bron in Florida.
We komen nog een aardig eind, maar… we hebben nog geen hotelreservering. Tegen half vijf maar eens binnengewandeld bij een hotel langs de weg, maar al gauw blijkt: alles zit al vol!
Echter, de aanhouder wint: tegen zessen vinden we eindelijk een hotelletje, de Park Inn in Fanning Springs. Niet veel bijzonders, maar het is schoon, prima douche en de Indische eigenaren zijn allervriendelijkst en de prijs is er ook naar: USD 80.
Zaterdag 19 februari 2022
We gaan vroeg op stap, om 09.00 uur zijn we al op weg naar Wakulla Springs, de grootste en diepste natuurlijke bron van Florida. Onderweg bij een Winn-Dixie supermarkt doen we boodschappen, we vinden nog een geocache en al voor 12 uur rijden we het nationaal park binnen.
Wanneer we een plek zoeken om te parkeren zie ik een radioamateur: Dennis WA2USA heeft een hengel met antenne opgezet en zit met zijn spullen aan een picknickset. Even kort kennismaken! 🙂
We wandelen er rond, bekijken het begin van de rivier waar het glasheldere water uit de diepte opwelt, we bezoeken de winkel in het hoofdgebouw en drinken er koffie.
Daar ontmoeten we de 83-jarige Merv, hij heeft een camper van 13 meter lang(!) maar overweegt de aankoop van een kleinere. Geboren in het noordwesten gaat hij ons reistips sturen voor onze tocht met een camper door het noordwesten van de VS. Een leuke ontmoeting.
Tegen tweeën vervolgen we onze route in de richting van de Golf van Mexico. Een prachtige rit langs zee met witte zandstranden en veel vrijstaande woningen op palen. Voorbereid op de toekomstige stijging van de zeespiegel? Veel van de oudere woningen staan gewoon op de grond…
Om 16.00, een beetje vroeg, arriveren we in Carrabelle waar we online een kamer hebben geboekt bij de Franklin Inn. Via Google en Expedia.nl. Hoe teleurstellend: het hotel is niet op de hoogte van onze reservering en ze zitten vol!
Femma vindt via Google een hotel in Panama City, niet ver van hier (zegt ze…) We boeken meteen en gaan op weg!
De navigatie vertelt ons dat het 130km verderop is. Daar hadden we niet op gerekend, maar omdat we al geboekt hebben (en toch moeten betalen) gaan we naar Panama City, waar we tegen half zeven aankomen.
Gelukkig is het hotel perfect, de beste tot nu toe, dus we zijn tevreden. En we wilden tóch deze kant op. Wie weet komen we nog in de staten Mississippi, Alabama en Louisiana! 🙂
Zondag 20 februari 2022
Vandaag rijden we verder van Panama City naar Pensacola, zoveel mogelijk langs zee. Op zondag, prachtig weer, het is merkbaar drukker op de weg met dagjesmensen die naar het strand gaan.
Ook wij nemen een kijkje op het strand. Er is ruimte in overvloed voor iedereen, ik heb geen idee hoe druk het hier in de zomer is, het is nu nog maar februari.
Vlak achter de duinen liggen veel gated communities, ommuurde wijken met kapitale villa’s en een toegangshek, alleen voor bewoners en hun gasten.
Op weg naar Pensacola en ons hotel voor vandaag gaan we nog even aan bij een autowasstation langs de weg. Onze mooie, witte Toyota begon er inmiddels een beetje vies uit te zien! 🙂
Het hotel was mooi en goed. Van dezelfde kwaliteit als die van afgelopen nacht. Morgen verder, maar waarheen?
