Woensdag 5 augustus 2009
We gaan samen met Herman en Eugeni wat geocaches doen. Dit is in korte tijd een grote hobby van ze geworden en vandaag zullen ze hun 1000e cache gaan vinden en wij zijn getuige! We doen er een heel rijtje, onderweg koffie drinken op een terrasje.
Later op de dag gaan we met zijn vieren uit eten omdat het morgen 6 augustus is, mijn 52e verjaardag. Maar morgen moeten Herman en Eugeni richting Newcastle. Daarom vieren we het vandaag samen met hen met een etentje.
Herman heeft speciaal voor mij een fles witte wijn uit de Elzas meegesleept uit Zwolle. Omdat het op deze camping in Glencoe wel meevalt met de midgets, zitten we ’s avonds buiten en drinken de witte wijn. Wel is het verstandig om een lange broek, lange mouwen en iets op je hoofd te hebben en eventueel in te smeren met iets of een rookspiraal erbij.
Vandaag jarig, 52 jaar geworden. We ontbijten met Herman en Eugeni samen in onze camper, omdat de midgets nu erger zijn dan gisteravond. Daarna zwaaien we ze uit en ruimen onze eigen rommel op, waarna ook wij vertrekken.
We rijden naar het zuiden, door de Pas van Glencoe, een mooie route. Wel druk langs deze 2-baans weg, met ook nog fietsers erlangs, een fietspad is er niet.
Rond de middag komen we aan bij het Loch Lomond in Inverarnan en passeren een hele oude herberg, de Drovers Inn. Een echte Schotse Inn, waarbij het bedienend personeel een kilt draagt. Het is al lunchtijd, Aloys draait de bus en we gaan er op af.
De inn blijkt echt heel oud, hij zou er in de 13e eeuw al gestaan hebben. In de hal staat een opgezette bruine beer, en tevens iets wat ik voor een wolf heb aangekeken. Het zou er ook spoken, dit moet je kunnen volgen via de webcam: www.thedroversinn.co.uk.
We bestellen een halve pint en kijken wat de mensen naast ons eten omdat dat zo lekker ruikt. Dat willen wij ook. Blijkt een soort goulash te zijn, heerlijk.
We gaan verder en in de loop van de middag passeren we Glasgow. We rijden door tot aan Lanark, gaan even kijken in New Lanark en zoeken een camping. Aloys maakt spaghetti en we gaan op tijd slapen.
We rijden die dag via Moffat. Hier zou je demonstraties met Border Collies kunnen zien maar dat blijkt oude informatie. Het is een aardig plaatsje, we wandelen rond, eten lunch in een pub en ik doe wat inkopen.
Verder op de route ligt Gretna Green, bekend van de huwelijken die werden gesloten door de blacksmith in de oude smederij. Er is een groot complex bij met restaurant en winkels, en ze hebben er al 5 bussen uitgeladen… Verder is er niets te zien, je mag er niet in omdat er een trouwerij gaande is. Hier heeft Aloys een nieuwe aankoop gedaan: een DVD van de Red Hot Chili Pipers. Dit is een Schotse rockband van jonge mannen die met kilt en al rocknummers spelen o.a. op drie doedelzakken of pipes. We hebben in de winkel een stukje van de DVD kunnen bekijken en de jongens spelen de sterren van de hemel!
Daarna passeren we Carlisle en verlaten Schotland. Via Penrith, Appleby en Brough rijden we dan de Yorkshire Dales in. We zoeken een plek voor de nacht en komen dan in the “middle of nowhere” aan bij de Tan Hill Inn, op 1732 foot (528 meter) de hoogst gelegen Inn van Groot Brittannië!
Hier mag je blijven staan voor de nacht en dat spreekt ons wel aan. Er staan al een camper en een busje, dus daar kunnen wij wel bij. Binnen blijken ze geweldige steaks te serveren, en dat laten we ons goed smaken!
We rijden verder de Yorkshire Dales in. We hebben een folder met daarop een kaartje van het gebied met een mooie route. Die gaan we doen en zo komen we langs leuke dorpjes o.a. waar film- en TV-opnamen zijn gemaakt voor de serie over de dierenarts James Herriot. Daar hebben we thuis regelmatig naar gekeken, dus hopen we het een en ander te herkennen.
Bij een doorwaadbare plaats aan een riviertje maken we, terwijl de zon schijnt, een broodje. Later die middag komen we in Askrigg waar we in de herberg koffie drinken en de foto’s van James en Siegfried bekijken die er aan de muur hangen. Aloys fotografeert het huis dat dienst deed als “Skeldale house” in de serie. Zie ook www.worldofjamesherriot.com.
Er zijn in dit gebied ook sporen te zien van vroegere loodwinning. Zelfs goud en zilver werd hier gevonden.
’s Avonds staan we op een keurige camping met keurige douches en toiletten en heel kort keurig gazon. Iedereen loopt met zijn hond en een zakje naar een apart veldje om er zijn huisdier uit te laten. Ook zie je bijna geen voortenten of luifels e.d. Het doet wat vreemd aan, alles zo keurig…
Zondag 9 augustus 2009We doen nog een stukje van de zuidelijke Dales en passeren onder meer het gedeelte waar James Herriot met kapotte remmen de helling af kwam in de 1e versnelling. Wij hebben ook hele steile hellingen gehad, tot wel 25%. Gelukkig is dat allemaal weer goed afgelopen, net als bij James.
Daarna verlaten we de Dales en rijden de Yorkshire Moors in. We gaan via Riveaux Abbey en Whitby naar Scarborough. De Moors vallen ons wat tegen, het is er druk met verkeer en het heeft niet het intieme, besloten karakter van de Dales.
Maandag 10 augustus 2009
Het heeft ’s nachts wat geregend en dat doet het ’s morgens nog een beetje. We rijden naar York omdat we daar het Viking Museum Jorvik willen zien.Ter plekke aangekomen blijken we niet de enigen die belangstelling hebben, er staat een rij van meer dan 60 mensen… We hadden al iets gehoord van wachttijden die konden oplopen tot een uur. Dat doen we dus niet.
We gaan het deel van het oude centrum bekijken dat we nog niet gezien hebben, gaan ergens thee drinken (we zijn tenslotte in Engeland) met een sandwich erbij, en daarna kijken of het York Castle museum kunnen bezoeken, dat moet ook erg leuk zijn.
Waarschijnlijk is het wel de moeite waard, want ook daar staat een rij! We besluiten dat we nog wel eens terug willen komen in York. Tegen het einde van het jaar zien we wel eens leuke aanbiedingen in de krant staan voor een lang weekend York. Lijkt me heel sfeervol om dan eens een lang weekend te gaan en zo’n museum loopt niet weg.
Aloys wil toch een museum zien, dan maar naar het National Railway Museum met gratis entree. Het parkeren kost wel 7 pond, dus gelukkig maar dat de entree gratis is. Het blijkt de moeite waard!
Hierna besluiten we om een camping te gaan zoeken, de camping die we op de heenreis hadden was heel aardig dus die doen we nog eens.
Onderweg naar de camping bedenkt Aloys dat het jammer is dat hij deze vakantie geen Indisch (Indiaas?) eten heeft gehad, want dat leek hem wel lekker.
Bij de camping nagevraagd blijkt dat er een Take-away/restaurant in de buurt is. We gaan op pad, het restaurant blijkt opgedoekt maar de take-away is er nog.
Een half uurtje later zijn we terug met een zak vol Indiaas eten. Onze conclusie? Dat je er niet voor naar Engeland hoeft, het eten bij een Indiaas restaurant in Nederland smaakt precies zo. Nou dat weten we dan!
We vetrekken van de camping en rijden richting York: file. Dus gaan we binnendoor richting Hull. Daar rijden we naar het uitzichtpunt waar je de Humberbridge kunt bekijken aan de Cliffroad. Mooie plek aan het water met bankjes en uitzicht op de brug, we zitten er in de zon en maken koffie.
Aan de overkant zou een camperplaats en een camping zijn. We hebben tijd genoeg en het is mooi weer, dus we gaan kijken aan de overkant. Daar blijkt ook een supermarkt te zijn, waar we nog wat lekkere toetjes kopen voor onderweg en thuis.
Tegen half vier zijn we bij de boot waar we ons melden en in de rij gaan staan. Een officiële medewerker vraagt mij of we naar Ziiii-broegge willen, maar ik versta er niets van. Pas bij de 3e keer raad ik dat hij het over Zeebrugge heeft. Pfff…
Na het inchecken hebben we dan nog een uurtje de tijd tot we de boot op mogen. Het is dan 27 graden, maar gelukkig hebben we wat schaduw en een windje van zee.
Eenmaal aan boord blijkt dan Aloys geen gewone maar een luxe hut heeft geboekt. Bij gebrek aan een verjaardagscadeautje heeft hij daartoe besloten, dat leek hem wel feestelijk. Feestelijk is in elk geval dat we een glas champagne in de bar mogen gaan halen. Waarna we aanschuiven bij het buffet.
Na het eten kijken we nog even op het achterdek. Maar we varen nog steeds op de Humber, ook wel leuk om te zien. In de hut zetten we de TV aan en daarop is een programma over de vroegere loodwinning in de Yorkshire Dales, waarna we gaan slapen want we moeten er vroeg uit. De klok moet namelijk een uur vooruit, dat valt altijd tegen. Van de voorspelde windkracht 4 hebben we niets meer vernomen.
Om kwart voor 7 wordt er omgeroepen dat het ontbijt vanaf 07.00 uur klaar staat (Europese tijd). We waren ruim voor 8 uur klaar, dus nog op ons gemak spullen inpakken en de hut opruimen. Pas om negen uur mochten we er af, en reden we via Brugge en Antwerpen Nederland weer in om rond 13.30 uur thuis voor de deur te parkeren: het grote uitpakken kan beginnen!
